‘Q, hoe doe je dat nou, samenwonen met jouw vriend die niet vegan is? Is dat niet enorm lastig?’. Ik krijg deze vraag heel vaak en dat begrijp ik. Het is natuurlijk nogal wat als je verschilt qua levensstijl. Daarom dit artikel met mijn ervaring: samenwonen met een omnivoor (aka allester). Of je nu een huis deelt met een vriend(in), familielid, en/of huisgenoot die niet vegan is, dit zijn mijn tips.
Omnivoor, carnivoor, alleseter, flexitariër, pescotariër, vegetariër… Grote kans dat er een verschil in eetgedrag* is met degene waarmee jij samenwoont. Misschien ben je vegan geworden terwijl je in een relatie zit of weet jouw partner niet beter dat jij vegan bent. Hoe je het wendt of keert, waarschijnlijk denken jullie anders over bepaalde belangrijke zaken. Niet alleen wordt er soms dubbel gekookt, het kan ook zijn dat het spanningen met zich meebrengt.
*In dit artikel praat ik vooral over eten, maar ik weet natuurlijk dat het veganisme meer inhoudt dan alleen plantaardig eten. Toch merk ik dat vooral eten het pijnpunt is en niet zozeer of iemand vegan leren schoenen of dierproefvrije mascara wilt kopen.
Het is jouw keuze
Respecteer daarom het feit dat niet iedereen hetzelfde denkt. Inmiddels ben ik zo’n vijf jaar vegan, maar nog steeds is dit onderwerp van gesprek tijdens etentjes met vrienden en familie. Het is ook best een stap: het eten van wel of geen dieren is geen dieet dat je ‘even’ doet. Het is een manier van leven waarvoor jij kiest.
Dat is meteen ook een belangrijke tip: jíj kiest voor deze levensstijl. Niemand staat te wachten op preken of jouw ongevraagde mening. Sterker nog, hiermee krijg je eerder irritaties en vinden mensen jou een zeiksnor. Vergeet niet dat ook jij ooit vlees en/of zuivel at en dat je (waarschijnlijk) niet op de hoogte was van alle toestanden in de bio-industrie of van de effecten op het milieu. Een open gesprek of discussie voeren is natuurlijk een ander verhaal, dat is juist goed. Minder fijn is als jouw vriend(in) net een hapje van z’n broodje kaas wilt nemen en jij komt met de opmerking ‘Weet jij wel wat er allemaal mis is in de zuivelindustrie? Koeien worden continue kunstmatig zwanger gemaakt en kalfjes worden meteen na de geboorte weggehaald zodat zij geen melk drinken. Daarbij worden mannelijke kalfjes na een paar weken geslacht.’.
Begrijp me niet verkeerd, ik weet hoe lastig het is om rustig te blijven. Zeker wanneer het gesprek wéer gaat over mijn manier van eten/leven. Al een paar jaar vertel ik hetzelfde verhaal en soms heb ik het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen. Ook begrijp ik steeds minder waarom mensen überhaupt nog kiezen om voor vlees en kaas. Maar goed, dit is genoeg stof voor een ander artikel. Wat ik wil zeggen is: choose your battles en ga geen verhitte gesprekken aan. Dat is voor niemand leuk.
Wat kun je dus wel doen? Ga in gesprek met elkaar, maar veroordeel niet. Discussies zijn prima (en ga je toch niet vermijden), maar luister ook goed naar wat hij/zij te zeggen heeft en respecteer elkaar. Kijk naar documentaires en praat daarna. Probeer niet alles aan te grijpen om te praten over het veganisme, want dat is gewoon vermoeiend en zo wil je niet zijn. .
Leer koken (maar echt)
Liefde gaat door de maag, dus je moet aan de bak! Voordat ik plantaardig at, was ik niet zo’n held in de keuken. Maar oefening baart kunst en inmiddels vind ik het heerlijk om te koken. Nog leuker is eten, maar het állerleukst vind ik om mijn vrienden en familie te laten inzien dat je geen dierlijke ingrediënten nodig hebt om lekker te eten. Ik heb geluk met Joppe want hij houdt nog meer van koken dan ik. Ook vindt hij het een uitdaging om een plantaardig gerecht net zo lekker (of zelfs beter) te bereiden dan een gerecht met bijvoorbeeld vlees en zuivel. Lucky me!
Ik besef heel goed dat dit niet voor alle stellen geldt en dat jij misschien degene bent die kookt. Biedt daarom aan om (samen) opzoek te gaan naar lekkere recepten, inkopen doen en de sterren van de hemel te koken. Kan je wel wat inspiratie gebruiken voor vegan recepten? Kijk vooral even hier. Zodra jouw partner erachter komt dat het leven écht niet stopt na een plantaardig maaltje en dat je nog steeds van het leven kunt genieten, komt hij/zij vast snel tot inzien dat het alleen maar voordelen heeft.
Mijn helft & zijn helft. Dit is het recept voor de vegan lasagne.
Heb een beetje geduld
Joppe kent mij niet anders dan dat ik vegan ben. Misschien is dat bij jou ook het geval of ben jij tijdens de relatie vegan geworden. Hoe dan ook, het gebeurt niet van de één op andere dag dat jouw geliefde met ingrediënten voor een vegan maaltijd thuiskomt. Zeker wanneer je besluit om veganist te worden, kan dit tot discussies leiden. Onbegrip en bezorgdheid zijn een paar gevoelens die naar boven kunnen komen. ‘Krijg je wel genoeg voedingstoffen binnen? Ben je nog wel ‘gezellig’? En ik dan?! Eten we dan alleen maar sla?’ etc. etc. Wennen aan zo’n grote verandering heeft tijd nodig. Bereid je ook voor op vragen en lees je goed in. Welke supplementen heb je nodig, krijg je geen tekorten en hoe zit het met eiwitten? Zorg ervoor dat je goed ben geïnformeerd en neem verantwoordelijkheid door bijvoorbeeld B12 te slikken.
Afspraken maken
Dit klinkt overdreven, maar het maken van duidelijke afspraken is slim wanneer jullie een andere mening hebben. Ga jij nog wel vlees kopen en bereiden of mag hij/zij dat zelf doen? Hoe ga je de koelkast indelen? Heb je geen moeite dat een hamburger naast jouw vegan burger ligt of wil je een eigen plank? Praat hierover en wees eerlijk zodat jullie allebei weten waar jullie aantoe zijn. Thuis eet Joppe voor zo’n 90% vegan: amper vlees, maar nog wel kwark en eieren. Ik bak geen ei voor hem, maar ik vind het niet zo erg om dit te kopen als ik in de supermarkt ben. Het liefst had ik natuurlijk een 100% vegan koelkast, maar zolang dat niet het geval is, ben ik heel blij dat hij zich grotendeels aan mij aanpast. En mag zijn kwark best naast mijn sojayoghurt staan 😉
Zin in vis? Probeer deze poké bowl dan met zeesticks! Dit is het recept.
Samenwonen met een vegan
De meest gestelde vraag die Joppe krijgt sinds wij samenwonen? Hoe het is om met mij te wonen! Het is natuurlijk mijn keuze, maar het heeft ook een grote invloed op het leven van hem. Dat ik vegan ben, is voor Joppe zeker aanpassen. Vooral qua eten was hij voor andere opties gegaan, zoals hij voorheen deed. Toch vindt hij het fijn dat een plantaardige optie (meestal) gezonder is en het smaakt nog steeds goed. Daarom vindt hij het allemaal prima. Oh, en hij is ook best trots op mij wanneer ik weer een discussie moet aangaan met vrienden of restaurant personeel. Als dit geen liefde is?
Ik ben heel benieuwd naar jouw verhaal. Woon jij samen met een omnivoor? En hoe gaat dat bij jou? Laat het hieronder in de comments weten. Je kunt mij verder volgen via Instagram en Facebook. Vind ik leuk!
Ik blijf me verbazen over “krijg je wel genoeg binnen?”. Wordt die vraag ooit gesteld aan vleesetende mensen? Klinkt alsof jullie het goed hebben samen, fijn!
Echt hè :’) Net zoals dat iedereen meteen in paniek raakt en denkt dat alle vegans een B12 tekort hebben, terwijl alleseters net zoveel kans hebben.
Inspirerend! Goed dat je in laat zien dat het helemaal geen punt hoeft te zijn en leuk om te horen dat je juist een goede invloed hebt. Zo te horen heb je hem op een leuke manier een ander beeld laten zien van de vegan lifestyle. Goed bezig :)!
Dankje! 🙂 Dat was ook de bedoeling met dit artikel. Als je er beide relaxt instaat, hoeft het helemaal geen probleem te zijn.
Mijn man is flexanist en ik wil veganist zijn. Ook wil ik mijn dochtertje veganistisch opvoeden. Thuis eet mijn man in principe vegan, maar soms vraagt hij of ik toch weer een keertje kipfilet wil bakken voor hem. Dat doe ik dan, biologisch, uit liefde voor hem. Maar ik wil liever niet dat mijn dochter dat ook eet. Thuis gaat het dus eigenlijk heel goed, buiten de deur iets minder. Zeker als we ergens op visite zijn. Dan is mijn man vaak niet vegan, maar ik wel. Mijn dochtertje ziet dan allerlei lekkers en wil dat ook eten, maar ik sta daar niet achter. Lastig lastig, want hoe kun je een meisje van 1 nu al die dingen ontzeggen? Zeker als papa ze wel eet? Ik neem meestal wel zelf wat voor haar mee, maar blijf er toch moeite mee hebben… Heb je daar ook tips voor? ?
Oei.. Dit lijkt me echt een lastige kwestie, zeker omdat je haar (nog) niet kunt uitleggen waar het vandaan komt en omdat het vader het wel eet. Je pakt het goed aan om zelf eten mee te nemen en later moet je de keuze aan haar laten. Ik kan namelijk zelf herinneren dat als mij dingen werden ontzegd, ik er júist nieuwsgierig naar werd.
Dat hebben jullie goed geregeld!
Mijn vriend “schrok” toen ik aankondigde dat ik vegetarisch wilde gaan eten. Hij vond het in het begin maar niets, omdat hij het juist leuk vindt om samen dingen te eten en we aan bepaald voedsel leuke herinneringen hebben (braadworst.tijdens oktoberfeesten, eigen recepten die erg lekker zijn etc). Ik had inderdaad niet verwacht dat de omgeving er zoveel moeite mee zou hebben.
Een jaar lang heb ik geen vlees gegeten, wel af en toe een visje. Nu ben ik in verwachting en ben ik een paar keer “de fout” ingegaan (je wilt niet weten wat die gekke hormonen met je cravings kunnen doen). Het eerste wat mijn vriend zei was dat hij dat veel gezelliger vond XD.
Maargoed, idee momenteel: 95% geen vlees, 3% vis en 2% vlees. Mogelijk heel af en toe dus en alleen als ik er echt mega veel zin in heb en bv uiteten ben ofzo.
Wat jammer dat jouw vriend er niet voor openstaat en het veel gezelliger vindt als jij wel vlees eet. Dat hoeft voor hem toch niks uit te maken? Ik denk dat het ook tijd nodig heeft en dat hij aan het idee moet wennen.. Ook als hij ziet dat het voor jou wel veel betekenis heeft en dat je bv geen tekorten oploopt (vaak is de omgeving daar bang voor) en ook documentaires samen kijkent helpt! Er zijn zoveel alternatieven en heerlijke vervangers, hopelijk zijn die goed genoeg voor jouw cravings 😉
hier ook een vegan met een carnivoor… en wonend in een omgeving met voornamelijk carnivoren.
zelf ben ik mijn hele volwassen leven al vegetarisch en sinds ruim 5 jaar veganistisch. Mijn partner staat helaas niet open voor mijn manier van eten. Op etens gebied begrijpen wij elkaar dus totaal niet. Wat ik erg jammer vind is dat hij totaal niet open staat om zelf af en toe een plantaardige maaltijd te eten, hooguit probeert hij eens een soep of iets dergelijks. een maaltijd is voor hem niet compleet zonder vlees. De heftige etens discussie periode hebben we afgesloten en hij accepteert nu wel dat ik anders eet dan hij doet, houdt daar ook rekening mee, dat vind ik al heel wat. Hij zegt er zelfs iets van als zijn zoon nu een grapje maakt over vlees eten (wat deze vaak deed). En hij haalt soms iets bij de winkel waarvan hij weet dat ik dat lekker vind maar er niet altijd is.
Wij maken apart van elkaar ons eten, ik maak wel soepen en groenten waar hij van mee eet maar vlees daar waag ik mij niet aan. Wij hebben de kasten ingedeeld op een manier dat hij zijn spullen heeft en ik de mijne.
Fijn artikel en herkenbaar! Ik ben halverwege de relatie met mijn vriend eerst vegetarisch en daarna veganistisch gaan eten. Nadat we samen gaan wonen was zijn insteek om met mij mee te doen voor 100%, maar dat lukte hem niet en was voor mij wel even lastig omdat ik mij hier zo op ingesteld had. Hij eet zowel vlees, vis als zuivel en eieren. Het heeft wel spanningen opgeleverd, vooral door het feit dat ik eerst alleen woonde en zo blij was met het feit dat er geen dierlijke producten in mijn koelkast stonden. Plots stonden die er wel en daar had ik echt moeite mee. Gelukkig hebben we hier veel over kunnen praten en een weg in kunnen vinden, hij eet momenteel ook bijna altijd vegan thuis, soms kookt hij voor zichzelf vlees/vis. Mijn vriend doet gelukkig nooit moeilijk over mijn vegan leefwijze, het is, en ik denk blijft, vooral vanuit mijn kant echt een uitdaging om te accepteren dat we hier verschillend over denken. Dit omdat ik gewoon écht niet kan begrijpen waarom mensen überhaupt nog dieren, zuivel en eieren eten in 2020, terwijl er zoveel over bekend is en er zoveel andere opties zijn… Af en toe echt zo frustrerend.
Leuk artikel! Mijn vriend en ik zijn inmiddels 5 jaar samen. Hij is van mega carnivoor(drie keer per week shoarma en dan van leverworsten) naar ‘pescotarier’. Thuis eet hij helemaal vegan. Heel soms zie ik een blikje tonijn in de kast. Maar eieren en kaas mist hij niet meer. Ik hou van koken, dus dat is een mazzeltje voor mij en maar ook voor hem en het scheelt veel discussies want hij vind echt alles wat ik kook lekker. Als we samen uit eten gaan neemt hij 90 procent van de tijd ook de vegan opties omdat hij bang is dat mijn eten anders toch lekkerder blijkt te zijn en dat is vaak ook wel zo. Vooral als je niet meer gewend bent kazen of room te eten is het vegetarische eten is restaurants vaak heel vet. Soms haalt hij kibbeling op de markt en als hij uit eten is met vrienden of werk eet hij vis of vegetarisch. Krijgt hij ook veel opmerkingen over, maar dat neemt ie voor lief. Ben echt trots op hem hoe hij veranderd is qua eetpatroon. Ik heb hem nooit iets opgelegd. Alleen voor hem gekookt en soms een docu aangezet, dat helpt ook.
Heel herkenbaar. Ik ben dus zelf zo’n partner die tot anderhalf jaar geleden ook omnivoor was. Mijn vrouw at al enkele jaren grotendeels vegan en heeft mede door haar kookkunsten mij over de streep getrokken. Ik heb toen wel de keuze gemaakt om helemaal vegan te worden, dus niet alleen qua voeding. Maar mijn beweegredenen zijn gebaseerd op ethische en morele bezwaren, en de enorme impact op ons milieu. Onze oudste zoon is omnivoor en de jongste is vegetariër geworden. Het gaat eigenlijk wel prima thuis, maar we kopen geen vlees. Maar bijvoorbeeld wel toetjes/ijsjes voor de kinderen waar zuivel (ook vegan ijsjes) in zit maar eieren en kaas weer niet. Op het werk heb ik vaak goede inhoudelijke gesprekken over het vegan zijn en mijn beweegredenen. Laatst nog een opmerking gekregen: “Oh, je bent anderhalf jaar vegan? Dan zie je er nog goed uit!” Hahaha!!
Hi Quirine,
Inspirerend artikel dat je geschreven hebt! Zelf heb ik een tijdje ook een relatie gehad met een omnivoor. Ik ben wel van mening dat als je zegt ‘Het is jouw keuze’, dat je dan ook wel de mening van het dier moet vragen want zij hebben hier nooit voor gekozen. Het is makkelijk om de keuze van een veganist te respecteren omdat je door vegan te zijn geen dieren laat doden en gebruiken. Maar ik kan nooit iemands keuze respecteren als die er wel voor kiest om dat te doen. Simpelweg omdat het dier ook een mening heeft en er geen enkele reden bestaat die verantwoordt wat er met hen gebeurt.
Verder heb ik wel gemerkt dat hoe minder je praat met je partner over een veganistische levensstijl, hoe meer hij of zij ook in die richting gaat gaan.
Hopelijk komt jouw vriend snel tot inzicht dat er veel lekkerdere én cruelty-free alternatieven zijn voor eieren, quark en geraspte kaas!
Veel liefs,
Stephanie
Ik ben 17 jaar getrouwd met een Omni .
Ik was toen vegetariër en hij mocht bij mij komen wonen ,mits hij geen vlees of vis at thuis.
Dat was prima en ik accepteerde dat hij buiten de deur wel alles at.
Nu 3,5 jaar vegan en ik vind het heel moeilijk dat hij nog steeds vlees eet en vis, terwijl er zoveel opties zijn.
We hebben er best vaak ruzie over.
“Ik vind het gewoon lekker”is meestal zijn antwoord als ik vraag waarom ,terwijl hij weet hoeveel leed dit meebrengt.
Als ik een docu opzet loopt hij weg.
Laatst wel samen what the health gekeken en zijn commentaar was : kost een vermogen om zo te eten en ze hebben allemaal een privé kok (de sporters)
Ik word er heel moe en verdrietig van en kan hem soms wel vermoorden ,haha.
Mijn kids eten vegan mee .dochter is vegan en 2 jongens vegetariër(buiten),maar de oudste kiest ook steeds meer vegan producten als hij iets koopt.
Hij vind mijn eten meestal lekker en probeert vegan te koken voor de kids als ik moet werken,dus hij doet wat dat betreft zijn best.
Maar makkelijk is het dus niet en als ik ooit een leuke vegan man tegenkom ben ik weg ,haha
Nu sinds mei 2019 vegan. Thuis eten we allemaal vegan. Buitenshuis is het ieder zijn eigen keus. Toch kiest mijn man ook steeds vaker vegetarisch/veganistisch ook buiten de deur. Bij vrienden en familie eet hij wel vaak gewoon alles. Ik weet niet goed waarom, ik vermoed dat het is omdat ie geen zin heeft in discussies of gewoon omdat hij het lekker vindt. Onze kinderen, 7,6 en 3 jaar mogen buitenshuis ook zelf kiezen. En dan is het des te leuker als ze regelmatig zelf voor veganistische opties kiezen. Ze maken hoe dan ook een bewuste keus doordat ze weten wat ze eten en hoe het tot stand is gekomen. Vind ik het soms lastig dat ze niet altijd vegan kiezen? ja, absoluut, en zeker van mijn man, omdat het soms, wellicht onterecht, voelt of hij niet achter mij staat, vooral bij vrienden en familie. Dan voelt het soms echt wel een beetje alleen. Maar sinds kort gaat hij wel soms een discussie aan met anderen over waarom hij vaak wel Vegan kiest en er ook geen problemen mee heeft dit thuis altijd te eten. Dat voelt fijn 😊
Mooi artikel. Mijn man en ik eten thuis ook allebei vegan. Voor mij was dat niet zo’n heel grote stap (ik at al weinig dierlijke producten), maar voor mijn man is het enorm. Die dronk liters melk per weer weg, was gek op kaas en eieren, at 2 keer per dag vleeswaren en het liefst elke avond vlees (de laatste jaren gebeurde dat laatste al vrijwel nooit, omdat ik kook). Buiten de deur eet hij vega, en hij let niet op dingen zoals leren schoenen of jassen. Voor mij is dit echter al helemaal goed. Hij steunt mij in mijn besluit, en ik respecteer dat hij af en toe vega eet. Lastiger vind ik gesprekken met echte vleesliefhebbers, die van mening zijn dat dat dierenleed ‘allemaal wel mee valt’. Hoe reageer je op zoiets? Ik wil eigenlijk niet telkens de discussie aangaan, maar kan het ook zeker niet beamen!
Ik heb nu meer dan 5 jaar een relatie, waarbij ik van omnivoor vrij snel vegetarier werd. Even wennen omdat hij gewend was veel vlees te eten en dus ook voor mij te koken maar mijn vriend vond het geen probleem om vega mee te eten als we samen waren, hoewel het soms botste met mijn schoonouders tot zelfs dit laatste kerstdiner waar ik ‘heel ongezellig’ echt het niet-vega voorgerecht niet wilde eten. Het grappige is is dat mijn vriend hierna voor zijn werk ineens heel veel in aanraking kwam met de melkveehouderij en veeteelt in het algemeen en door dat dag in dag uit te zien zich realiseerde dat dit systeem echt niet goed is voor de dieren en de aarde. Hij is nu cold turkey veganist geworden en maakt geen enkele uitzondering meer, al is het 0,8% melkpoeder, en het gaat hem super goed af. Voor mij is het motiverend om nu ook echt veganistisch te gaan eten, hoewel ik het soms nog echt lastig vind en regelmatig de supermarkt uitloop met 23 veganistische producten en dan toch een blok kaas of een niet vegan shampoo. Ik vind het zelf heel leuk dat als je elkaars keuzes respecteert en nergens druk op legt je qua eetpatroon toch zo kan veranderen!
Wow wat een verhaal! Super om te lezen dat jouw vriend helemaal om is, dat lijkt mij ideaal 🙂 Ik snap helemaal dat het soms nog lastig is en het is ook niet zo zwart/wit. Iedere keer dat jij kiest voor een vegan alternatief, doe je al zoiets goeds!
Wat fijn om een blogpost over dit onderwerp tegen te komen. Zelf eet ik namelijk nog niet zo lang veganistisch, zodat ik nog heel erg zoekende ben en het zelfs van vrienden en familie soms al lastig vind om te verwachten dat zij hier rekening mee houden, terwijl ik hen (zeker nu) niet wekelijks zie en de impact op hun eetgewoonten daardoor minimaal is.
Sinds kort ben ik met een omnivoor aan het daten en ik merk dat ik, zeker in deze eerste fase, al helemaal geen druk op hem wil leggen. Zoals je al aangeeft is het immers mijn keuze en niet die van mij. Gelukkig doet hij daar helemaal niet moeilijk over en houdt hij er uit eigen initiatief al rekening mee, zonder dat ik dit van hem hoef te vragen. Maar dat is één of twee keer in de week. Het is fijn om te lezen dat dit ook dagelijks geen probleem hoeft te zijn.
Hi Lotte! Ik snap helemaal waar jij vandaan komt en ik vind het ook soms nog best lastig dat mijn vriend wel af en toe vlees/zuivel eet. Maar inderdaad, leven en laten leven. Ook helpt het enorm om gewoon SUPER lekker te koken, liefde gaat immers door de maag en ik vind het leuk om te laten zien dat je voor lekker eten helemaal geen dierlijke producten nodig hebt. Succes! 🙂