Drie maanden geleden heb ik voor het laatst een blog  geplaatst over ~mijn leven~ in Keulen. Tijd voor een nieuwe update!

Inmiddels maakt de herfst ook hier plaats voor de winter en in Keulen is het vanwege het landklimaat nog nét even wat kouder dan in Nederland (maar in de zomer ook weer wat warmer!). Wel heel leuk en gemüdlich zijn de Kerstmarkten. Dit was het enige wat ik wist over Keulen -samen met de Dom- toen ik hoorde over de mogelijkheid om naar Keulen te verhuizen. Cultuurbarbaar. De Kerstmarkten zijn natuurlijk super toeristisch, burgerlijk en een beetje suf, maar het brengt wel een leuke sfeer in de stad. Duitsers zijn echt gek op Kerst. Zo liggen de eerste kerstspullen al vanaf 1 september in de winkels. En wij maar klagen over de pepernoten die steeds vroeger in de schappen liggen.

Over pepernoten gesproken (want die waren mijn favoriete snack tijdens de Vegan Challenge): Ik krijg regelmatig de vraag of ik nog veganistisch eet. Ja en nee. Ik ben geen veganist: ik eet vaak vegan, maar niet altijd. Dat houdt voor mij in dat ik thuis en op werk bijna 100% plantaardig eet. Ik ben wat flexibeler als ik uiteten ga, op reis ben of als ik met vrienden eet. Ik eet dan alles, maar ik heb een voorkeur voor vegetarisch. Op deze manier is het voor mij goed vol te houden en ik schep anderen niet op met mijn ‘dieet’. Ook raak ik niet (meer) in de stress als er in een restaurant geen veganistisch gerecht wordt geserveerd. Soms vind ik het nog wel lekker om vlees te eten, zoals twee weekenden geleden. Niels en ik hadden vlees gekocht bij de biologische slager. Als ik dan vlees eet, is dit de enige manier waarop ik vlees wil eten. Ik geniet er dan ook echt van: de smaak is veel beter en ik weet dat het dier minder geleden heeft.

Bij deze nieuwe manier van eten voel ik me goed en ik vind het leuk om nieuwe ingrediënten en recepten te ontdekken. Ik voel me fit en dat merk ik doordat ik ’s ochtends makkelijk opsta en ik heb overdag meer energie. Maar wat voor mij zwaarder weegt, is dat ik mij niet meer schuldig voel tegenover de dieren. True story. Verder is de veeteelt de meest vervuilende industrie op aarde. Tot slot vind ik het bizar dat voor de productie van vlees, zuivel en eieren op grote schaal veevoer, zoals soja en maïs, moet worden verbouwd. Een koe heeft kilo’s voer nodig om 1 kilo vlees te produceren. Als we die kilo’s voer voor menselijke consumptie zouden gebruiken, zouden veel minder mensen honger hebben. Tot zover mijn betoog.

Na ruim een halfjaar hier wonen begint het ritme langzaam te komen. Soms een beetje saai, maar het brengt ook rust mee. Wat ik wel fijn vind, is dat ik mezelf steeds beter kan vermaken. Doordeweeks ben ik natuurlijk vaak alleen omdat Niels dan altijd weg is. Voorheen verveelde ik me te pletter als ik twee uur niks te doen had en voelde ik me koos-vriendloos. Nu geniet ik van deze momenten en duik ik de keuken in, schrijf een blog of ik loop een rondje hard. Nog steeds komen regelmatig vrienden & familie langs, maar niet meer ieder weekend zoals in de zomer. Vier weken geleden vierde Niels zijn verjaardag en er kwamen zes vrienden slapen. Geen idee hoe, maar het heeft gepast! Ik vind het super leuk als mensen de moeite nemen om naar Keulen te komen. Niet dat het een wereldreis is (Groningen ligt niet heel veel verder verwijderd van Amsterdam), maar het voelt altijd weer bijzonder om bekenden te verwelkomen in ons huis en ‘onze’ stad. De laatste tijd zijn Niels en ik minder vaak naar Nederland gegaan. In de weekenden hebben we regelmatig verplichtingen van werk, het is altijd weer gedoe met slaapplaatsen en ik vind het ook lekker om een weekend in Keulen te zijn. Maar ik mis Amsterdam wel, dat besef ik meer nu ik er niet meer woon. Al ben ik daar de komende tijd weer veel te vinden. Afgelopen vrijdag was er een feestje wat Niels had georganiseerd en volgende week breken de feestdagen weer aan. Cliché, maar waar: 2015 loopt alweer op z´n einde. Zo snel! Het is een bijzonder jaar geweest waarin veel is gebeurd: van baan veranderd, naar het buitenland verhuisd, samenwonen, heerlijke vakantie in Portugal, twee kittens in huis en ik ben mijn blog begonnen. Dit zijn een paar gebeurtenissen die gelijk bij mij naar binnenschieten. Lang niet gek. Op naar 2016!