Tayrona Park. Als je de reisgidsen en het internet moet geloven, mag je deze plek absoluut niet overslaan. Hier vind je de mooiste stranden van Colombia en het is één groot paradijs. Nou dit laten wij ons geen twee keer vertellen, dus vertrokken we met zijn vieren voor een overnachting in het park. De stranden waren inderdaad prachtig, maar alles eromheen is een teleurstelling. Een reis is niet compleet zonder een slechte ervaring, dus ik deel graag deze ’tourist trap’.

Vanuit Santa Marta pak je de bus naar Tayrona Park. Hier doe je ongeveer een uur over. Eenmaal bij het park aangekomen, haal je bij één van de loketten een ticket om het park binnen te komen. Tip: mocht je student zijn, neem dan je studentenpas mee. Dit samen met je paspoort zorgt ervoor dat je kaartje 5x goedkoper is. Mijn studentenkaart is volgens mij nog geldig, maar ik had hem niet mee. Hierdoor betaalde ik de volle mep (ongeveer €15,00).

Tayrona Park heeft verschillende stranden met plaatsen waar je kunt overnachten en ons werd aangeraden om naar het laatste strand te gaan. Niet alleen is deze het mooist, het schijnt er ook rustig te zijn. Dit is vanuit de ingang zo’n vier uur lopen. Je kunt voor het eerste uur lopen ook een busje nemen, dit hebben wij op de terugweg gedaan. Via het pad loop je door het bos en langs verschillende strandjes. De hike is niet zwaar, maar het is niet slim om op normale slippers te lopen. Sommige delen zijn best modderig en stijl.

De dag dat wij aankwamen, was het helaas bewolkt maar de uitzichten waren nog steeds erg mooi.
Na ongeveer 2/3 uur lopen, waren we klaar voor de lunch. De keuze in Tayrona park is beperkt (lees: er is geen keuze) en zeker niet vegan friendly. Ik ging een simpele rijst met groenten en dit was niet te eten. De prijzen voor de maaltijden zijn hoog, er is immers geen concurrentie, en de bediening is erg onvriendelijk. Voor mijn hoopje rijst met een verdwaalde ui legde ik €10,00 neer. We moesten bijna een uur wachten en nadat we dit snel hebben gegeten, vervolgden we onze wandeling.

Aangekomen bij het laatste strand en tevens onze bestemming om te slapen. We hadden geluk, want we konden als één van de laatste in hangmatten slapen. Anders breng je de nacht door in een tentje en het idee om ’s ochtends uit je tent gebrand te worden, sprak me niet zo aan. Dit strand was de drukste plek waar we langs zijn gelopen. Jammer, maar wel te verwachten aangezien dit als het mooist wordt bestempeld.

Het slapen in een hangmat viel mij nog mee, op wat gesnurk en kou in de nacht na. Merel had helaas geen goede nacht gemaakt, want zij is ziek geworden van het eten. Daarover gesproken… Ook bij dit kamp was het eten enorm slecht. Op de plek van de overnachting is maar één restaurant, wat nog het meest wegheeft van een vreetschuur. Je kiest een gerecht waar een nummer aan is gekoppeld en na een kwartier komen ze met de borden het restaurant binnen en schreeuwen ze ‘jouw’ nummer. Er zat niks vegetarisch (laat staan vegan) bij, dus pikte ik wat frietjes van Niels. Mijn dieet bestond verder die dag uit naturel chips en chocola. We denken dat Merel ziek is geworden van de mayonaise, want daar heeft zij als enige van gegeten. De plek waar we aan aten, is zo idyllisch dat ik niet begrijp hoe ze zo’n ‘restaurant’ kunnen neerzetten. Zonde!

De ochtend is wél een plaatje en daar heeft Niels gebruik van gemaakt. Hij werd namelijk om 05:00 wakker en besloot mooie foto’s te schieten van het strand. Super mooi om het strand voor jezelf te hebben en langzaam de zon zien opkomen.

Mocht je het nog niet doorhebben, ik zou Tayrona Park niet aanraden. Je bent natuurlijk een toerist en zo word je ook behandeld. Bij de medewerkers kan er geen lachje vanaf en verder vind ik het niet waard voor je geld. Ik heb in Colombia zeker mooiere stranden gezien, zonder massa toerisme én met goedlachse Colombianen die plezier hebben in hun werk. Ik vind het zonde, dat zo’n mooie plek helemaal is verpest. Wél hebben we op de terugweg aapjes gezien en dat maakt alles natuurlijk weer een beetje goed ;).

Mocht je deze plek willen bezoeken, dan raad ik je aan om niet afhankelijk te zijn van de restaurants en alles zelf mee te nemen. Voor mij is goed eten erg belangrijk en ik kan hierdoor mijn humeur flink laten verpesten (iets te maken met hangry misschien?). De plek is mooi en als je de andere toeristen wegdenkt, waan je je zo in paradijs.

Na Tayrona Park zijn we snel naar Minca afgereisd; een klein, ontspannen dorpje in de bergen. Hier zijn we goed bijgekomen met lekker eten (veel groenten!) en yoga. Ik laat het je de volgende keer zien. Mocht je mij willen volgen tijdens mijn reis, dan kan dat via Facebook en Instagram.