Een lange reis maken en verhuizen naar het buitenland: mensen hebben er een idealistisch beeld bij dat vaak wordt geromantiseerd. Zo is het één groot avontuur en je hebt de tijd van je leven. Maar, is dat allemaal wel zo? Hoe is het écht om jouw vertrouwde omgeving achter te laten en om in het diepe te springen? Nou, er komt in ieder geval een hoop op je af: je leert jezelf goed kennen, maar ik kan je ook vertellen dat lang niet alles loopt zoals jij had verwacht. Ik woon inmiddels acht maanden in Keulen, dus ik deel graag mijn ervaringen en vooral de dingen die ik heb geleerd.

Vrienden achter laten

Je komt erachter wie jouw echte vrienden zijn. Sommige mensen komen hier achter als ze op reis zijn, maar voor mij is het duidelijk geworden sinds ik in Keulen woon. Ik ben een gezelschapsmens: ik kan moeilijk alleen zijn en het liefst ben ik omringd door vrienden. De eerste maanden waren moeilijk, want ik merkte dat sommige vriendschappen toch niet zo sterk bleken te zijn als ik dacht. Ook kan het soms eenzaam zijn om ergens anders te wonen, zeker als er verjaardagen of andere speciale gelegenheden plaatsvinden en jij ziet alleen de foto’s voorbijkomen. Gelijktijdig werd ik er ook weer aan herinnert hóe sterk sommige vriendschappen zijn: vrienden die als eerste op de stoep stonden in Keulen, maar ook vrienden die regelmatig vragen hoe het met mij gaat en erg geïnteresseerd zijn. Cliché, maar waar: je waardeert veel dingen meer als je wat afstand neemt. Dus wanneer ik weer een weekend in Nederland ben, loop ik rond met een big smile.

Me, myself and I

De eerste periode is vrij hectisch: de verhuizing, maar ook het wennen aan de nieuwe omgeving en de taal onder de knie krijgen. Nadat je hier wat meer routine in hebt gekregen, kom je erachter dat je veel tijd over hebt. Doordat ik minder mijn vrienden zie en mijn dagen minder gevuld zijn met afspraken, heb ik veel tijd voor mezelf. Ik vond dit eerst lastig, want zoals ik net al zei kan ik slecht tegen alleen zijn. Na een uur verveelde ik me te pletter. Hier moest ik eerst een paar maanden doorheen, maar ik heb ondertussen veel hobby’s ontwikkeld waar ik mijn tijd aan besteed. Één van de hobby’s lees jij nu, maar ook nieuwe recepten zoeken, uitgebreid koken, met mijn poezenkinderen spelen, hardlopen en yoga zijn een paar dingen waar ik erg gelukkig van word. Ik durf te zeggen dat zonder mijn verhuizing ik hier niet zo in ontwikkeld zou zijn.

Ups and downs

Sowieso is ~jezelf leren kennen~ is wat ik niet onbenoemd mag laten. De eerste maanden zijn erg spannend: je woont in een compleet nieuwe omgeving, je spreekt de taal niet en je kent niemand. Verder moeten er allemaal zaken worden geregeld omtrent de woning, maar ook jezelf inschrijven bij de gemeente en een nieuwe dokter zoeken zijn een paar van die dingen. Ik heb al eerder een blog geschreven over wat er komt kijken bij de verhuizing. Als je nieuwsgierig bent, kun je dat hier lezen.
Je bent echt op jezelf aangewezen: je leert niet alleen de praktische zaken, maar je leert vooral hoe jij dealt met de situaties. Ik heb meerdere malen gedacht: waar ben ik godsnaam aan begonnen?! Maar ik heb me ook vaak betrapt op geluksmomentjes, als ik bijvoorbeeld al fietsend door de stad een leuk restaurant ontdekte of als ik rennend langs de Rijn de prachtige skyline van Keulen zag. Hoe je het wendt of keert: het is een ervaring die je nooit meer gaat vergeten.

Ik ben benieuwd of er nog meer mensen zijn die naar het buitenland zijn verhuisd en zich hierin herkennen? Of heb jij juist andere dingen geleerd? Let me know!