Begrijp me niet verkeerd; ik wil niet meer terug naar twee jaar geleden, toen ik nog alles at zonder daar verder bij na te denken. Het is de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt en plantaardig eten gaat verder dan ‘geen dieren eten’; het is een nieuwe manier van leven dat mij heel goed bevalt. Toch zou ik liegen als ik zeg dat ik helemaal niks meer mis uit ‘mijn vorige leven’. Want, eerlijk is eerlijk het leven van een vegan is niet áltijd even makkelijk. Het zijn dingen waar ik nooit stil bij stond, waar ik nu als vegan mee wordt geconfronteerd.
Niet meer spontaan uiteten
Uiteten gaan is mijn favoriete hobby. Zeker in Amsterdam struikel je over de hippe restaurants, gezellige lunchrooms en mooie terrassen. Ik struin dit graag af met vrienden, alleen de spontaniteit is er wel een beetje vanaf. Zodra het plan is gekomen om ergens te eten, bel ik altijd naar het desbetreffende restaurant of zij een vegan optie heb. Ik merk dat daar niet altijd positief op wordt gereageerd, maar meestal is het met een paar simpele aanpassingen mogelijk. Ik doe het ook omdat ik niet in de stress wil schieten, zodra ik de menukaart voor mijn neus heb en ik zie dat er geen vegan gerecht is. Het is een kleine moeite om te bellen, maar ik mis de onbezorgdheid om spontaan naar een restaurant te gaan en mij laten verrassen door het menu.
Eindeloze discussies & flauwe grappen
Ik praat graag over het veganisme, anders had ik geen vegan blog natuurlijk. Ik had alleen nooit gedacht dat het zo’n enorme impact zou hebben bij mijn vrienden en familie. Na ruim anderhalf jaar is het nog steeds onderwerp van gesprek tijdens het eten en ik krijg vaak een vragenvuur op mij afgeworpen. Meestal zijn het goedbedoelde vragen die ik met alle plezier beantwoord, maar soms krijg ik het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen en deze discussies vind ik niet heel open, omdat de mening blijkbaar al vaststaat.
All by myself
Het gebeurd niet vaak, maar ik kan mij best alleen voelen in de manier waarop ik heb gekozen om te leven. In mijn directe omgeving zijn er amper vegans en vaak voel ik mij opgelaten om met andere mensen te praten over het veganisme, terwijl ik het juist heel leuk vind om hierover te praten (niet te verwarren met discussies waarbij ik mezelf moet verdedigen). Gelukkig leven we in 2017 en via Instagram en andere blogs ben ik met heel veel andere vegans in contact gekomen. De vegan community is heel leuk (en bestaat echt niet uit alleen maar zure, negatieve activisten) en ik ben blij dat ik hier kan praten, ook al is het online.
Gemak van boodschappen doen
Het komt voor dat ik geen zin heb om te koken en dan wil ik voor een pizza of een ander voorverpakte maaltijd gaan. Alleen, de kans dat deze vegan zijn is 0,01%. Vegan pizza’s heb ik -nog- niet in de schappen gezien van de supermarkt (of kijk ik niet goed?). Het gemak van even snel een boodschap doen wanneer je geen tijd/brak/moe bent is een stuk lastiger geworden.
Vegan sneakers?
Schoenen zoals Dr. Martens, Vans en Birkenstocks heb ik geen problemen mee, maar sneakers? Online vind ik weinig informatie over bijvoorbeeld de lijm die wordt gebruikt bij de sneakers. Yep, het merendeel van de sneakers bevat dierlijke lijm. In de winkels zie ik veel leuke sneakers, maar die zijn bijna altijd van leer. Mocht iemand een tip hebben voor een merk en/of model, dan hoor ik het graag!
Zorgen maken
Er zijn dagen dat ik mij verdrietig voel over wat er allemaal gebeurd in de wereld met de dieren. Na het zien van een video over de bio-industrie of wanneer het leefgebied van een bepaald dier weer kleiner is geworden. Ik word ook sneller (in mezelf) gefrustreerd op mensen als ik hen hoor praten over ‘hoeveel vlees zij wel niet op de bbq gaan leggen vanavond’. Ik zou nóoit iemand bekritiseren waarom hij/zij vlees eet en van ongevraagd advies voorzien, maar ik krop het wel op. Ook de onbezorgdheid over het eten zelf is minder geworden. Ik kan niet meer zonder schuldgevoel een ei bakken op een brakke zondag of een kaasplankje delen met vrienden. Ik ga dit niet meer doen, maar er zijn momenten waarop ik denk: wist ik maar niet zo veel, dan kon ik dit gewoon eten.
Maar, hoe ik mij meestal voel om vegan te zijn….
Nu ben ik natuurlijk benieuwd of jij je herkent in bovenstaande dingen, misschien wel andere dingen mist of juist helemaal niks mist. Ik ben benieuwd! Mocht jij mij willen volgen wat ik dagelijks allemaal doe, dan kan dat via Facebook en Instagram.
Super mooi geschreven Quirine!
Ik herken dat zo erg ja… het zorgen maken! Dat ik boos en verdrietig word van alle dierenleed of hoe makkelijk anderen praten over vlees eten. Het staat zo ver van me vandaan weet je wel, zo veel onbegrip voel ik dan. Ook de flauwe grappen vind ik super irritant ja, al vallen ze gelukkig mee! De meeste mensen zijn wel oké met dat ik vegan ben en zijn ook wel geïnteresseerd, al ben ik niet zo’n goede prater erover omdat ik niet wil dat anderen denken dat ik zo’n veganist ben die anderen wil overhalen, hahaha. Ook voelt het toch vaak nog alsof het niet begrepen wordt, ofzo. Ik vind het zo jammer om zo onbegrepen te zijn soms. Ik hoef niet iedereen veganist te maken, maar als iemand anders snapt waarom ik het doe vind ik dat al super fijn.
Maar er zitten zo veel meer voordelen dan nadelen aan 🙂 I love it, ik zou nooooooit meer iets dierlijks willen eten en gebruiken! <3 Het zijn vooral de sociale dingetjes die het lastig maken denk ik, met mezelf ben ik heeeeeelemaal super content ermee en het voelt elke dag weer top om zo door het leven te gaan. Prachtig artikel!!! Heel veel liefs
Wat een ontzettend fijne reactie Sanne! Jij verwoord inderdaad precies hoe ik mij ook soms voel. Het zijn inderdaad de sociale situaties die het lastig maken, terwijl ik dit voor mezelf heb besloten en dat voelt zo goed. Gelukkig wordt het wel steeds normaler en zien ook de echte vleeseters (steeds meer) in dat het niet goed is om op zo’n extreme manier dieren te consumeren.
Oh ja, vooral dat ‘All by myself’-gedeelte … soms realiseer ik me weer dat er in mijn directe omgeving helemaal geen vegans zijn en dat vind ik zo deprimerend! Spontaan uit eten gaan is ook wel een dingetje, ik vind het best jammer om met zo veel rekening te moeten houden. Hiervoor ben ik heel lang vegetariër geweest en toen kan ik altijd gewoon overal maar neerploffen. Ik kan dan alleen maar hopen dat het veganisme net zo mainstream wordt als het vegetarisme!
Ja, ik duim met je mee 😉 Al is de verschuiving wel steeds meer zichtbaar, maar het is nog steeds niet normaal voor een restaurants om 1 of 2 vegan gerechten op de kaart te hebben.
Wat een mooi en openhartig artikel! Ik herken mezelf, net als Sanne, wel heel erg in het gefrustreerd raken van al het leed dat je te zien krijgt. Sinds ik vegan ben komen er natuurlijk ook veel vegan berichten voorbij op mijn social media. Ik probeer dan vaak snel door te scrollen omdat ik daar makkelijk een paar dagen van uit mijn doen kan zijn. Vaak voel ik me dan ook heel alleen, omdat het dan net lijkt of ik mijn eentje hiertegen moet vechten, ofzo. Aan de ene kant mis ik dus misschien zelfs wel mijn eigen onwetendheid… de waarheid is soms zo hard. Aan de andere kant zorgen die beelden er wel weer voor dat ik weet waar ik voor strijd. Dat houd me ook vastberaden om verschil te maken.
Het restaurant gedeelte ervaar ik wat minder zo; ik ga sowieso altijd eten bij plekken waarvan ik weet dat er vegan opties zijn. En wat betreft de sneakers: kennen Arkk uit Scandinavië al? Ze hebben leren en stoffen sneakers voor dames en heren, een beetje design achtig. De stoffen varianten zijn gemaakt met vegan lijm, daar heeft Tom weleens naar geïnformeerd 🙂
Ik snap précies hoe jij je voelt met de berichten op bv social media. Ook al is het inderdaad hard, je weet daarna nog meer waarvoor je het doet. En voor die sneakers ga ik even kijken. Thanks voor de tip Cilla <3
Heel erg herkenbaar! Vooral het zorgen maken.. Sinds dat ik weet hoe erg het dierenleed is ben ik hier erg verdrietig om. Je wordt elke dag geconfronteerd met mensen die dierlijke producten consumeren en elke keer maakt me dat weer verdrietig. Van de week zei bijv een collega dat ze ganzenpate zo lekker vindt. Zag meteen de verschrikkelijke beelden door mn hoofd gaan 🙁 en ik voel me vaak alleen ja. Alsof niemand berijpt waarom je zo veel van dieren kan houden en geen onderdeel wil zijn van het dierenleed. Ik ben single en steeds vaker vraag ik mezelf ook af of ik een relatie zou kunnen hebben met iemand die geen vegan is. Er komen absoluut geen dierlijke producten in mijn huis!
Wat een openhartig antwoord en heel herkenbaar. Je wilt ook niet de negatieve veganist uithangen en meteen een verhaal ophangen over waar de ganzenpaté vandaan komt. Probeer het inderdaad bij jezelf te houden en iedereen maar te respecteren met de keuzes die hij/zij maakt. Daarom vind ik de online community ook zo fijn, hier kan je altijd praten over het veganisme zonder dat je je hoeft te verdedigen.
Niet een gewone supermarkt, maar ik zag vorige week een Vegan pizza in de vriezer bij de Ekoplaza toen ik de Vegan kroketten pakte. Het kan en iedere dag komen er meer producten bij. Door jou, door mij, door ons. Plantaardig wordt de norm ?
YAY! Wat fijn. En je hebt gelijk, ik zie de schappen met vegan producten groeien en groeien en dat maakt me heel blij!
Misschien zit hier een lekkere vegan pizza tussen? https://www.udea.nl/search/qry=pizza/dieetvoorkeur=veganistisch/soort=pizza-s-pasta2
Hier ga ik naar kijken, dankjewel voor de tip!
Weer een puntje van je lijstje strepen: sneakers en coole vegan schoenen kun je vinden bij https://veganwear.nl
Maakt het veganleven weer een stukje makkelijker!
Whoehoe! Wat een goede tip, thanks 🙂
Heel erg herkenbaar en goed dat je erover schrijft. Ik vind het soms ook wel lastig om op veel plekken ‘de enige vegan’ te zijn. Dat roept toch vaak heftige emoties op bij anderen (en soms ook bij mezelf). Ekoplaza heeft trouwens een kant en klare vegan pizza. Ideaal voor luie dagen!
Iedereen heeft (bijna) altijd snel een oordeel klaar staan over vegans en dat gevoel om jezelf altijd te moeten verdedigen.. Die emoties ken ik maar al te goed 😉 En wat fijn van die pizza, die ga ik zeker proberen! 🙂
Ik ben niet vegan, niet eens vegetariër, maar ik ken die discussies wel. Zelf drink ik geen alcohol en mijn vrienden zijn het gewend, maar in nieuwe groepen of met nieuwe mensen moet ik het steeds weer uitleggen en verdedigen. Het meest belachelijke vind ik nog dat mensen zeggen dat het niet gezellig is als je niet drinkt, want waar slaat dat op? Dus dat gevoel ken ik ontzettend!
Ondanks dat ik niet vegan ben heb ik wel een vegan vriendin en ik vind dat juist interessant, ik vraag ook zoveel aan haar over eten, haha.
Tot slot: KouweKleren blogt over eerlijke kleding en schoenen, wellicht heeft zij een tip voor vegan sneakers?
Ja ik kan mij goed voorstellen dat je met geen alcohol drinken ook ontzettend veel reacties/vragen krijgt. Ik heb een maand niet gedronken en toen moest ik mezelf ook gaan ‘verdedigen’. Mensen vinden het ook niet gezellig dat ik bv geen kaas meer eet, of ei want ‘wat ontneem ik mezelf toch?’, zo kortzichtig. Die blog kende ik nog niet, maar ik ga het zeker even bekijken. Thanks!
Heel herkenbaar allemaal.
Mijn schoenen heb ik besteld bij de keep company. Misschien leuk om eens naar te kijken.
Deze kende ik nog helemaal niet. Thanks voor de tip! 🙂
Ja herkenbaar verhaal. Ik was blij verrast toen ik in Israel op het vliegveld bij een restaurant vroeg of iets vegetarisch was (toen at ik alleen geen vlees, inmiddels vegan) en het antwoord kreeg dat alles vegan was en je er vlees bij kon bestellen. #veganfuture
Neee joh?! Vegan heaven! Laat dat snel overwaaien naar alle vliegvelden 🙂
Ik ben zelf (nog) niet vegan maar vind het wel super boeiend om dit te lezen, en herken mezelf ook wel in sommige punten maar dan voor mijn glutenvrij dieet!
Dat lijkt mij ook soms lastig, glutenvrij. Zeker als je er echt ziek van kunt worden.
Q’tje! Ik zag toevallig dat ze vegan pizza’s hebben bij vegabond op de leliegracht!
http://vegabond.nl/
X mahlia
Ahh wat chill! Thanks voor de tip babe! X
Mooie blog! Ik vind het prachtig hoe je het allemaal doet en volhoudt! Ik ben zelf vegetariër, maar probeer ook zo veel als mogelijk vegan te eten en te letten op wat ik draag en koop. Helaas vond ik nog geen goede alternatieven voor kaas (en dan bedoel ik geitenkaas, brie, smeerkaas, fetakaas… want plakjes kaas eet ik nooit). Ik blijf verder zoeken…
TOMS ken je vast wel.. Ze hebben sinds een jaar of 2 ook vegan shoes. Ik vind de sneakers best leuk, maar ze gaan helaas niet erg lang mee. Na 1 seizoen moet ik ze al weggooien.
Even&Odd heeft ook leuke vegan shoes, ook sneakers!
x
Ah, wat een leuk berichtje! 🙂 Die kazen die jij noemt zijn idd lastig te vervangen. Ken jij Charly All is Fair? Zij heeft een ‘geitenkaas’ en een ‘brie’. TOMS ken ik inderdaad, ik heb daar een paar van. Dat andere merk ga ik opzoeken, thanks!
Hai, ik eet sinds de veganchallege afgelopen oktober veganistisch en vervang nu steeds mijn andere producten (schoonheidsproducten etc) met een vegan variant. Kleding was ik nog niet mee bezig (stap voor stap :-)), maar hier sowieso al goede schoenentips opgedaan.
Ik heb vooral moeite last van het ‘all by myself’. En begin me ook steeds meer te irriteren aan flauwe, maar vooral ook onnozele en onwetende opmerkingen (van een vrouw, met kinderen nota bene dus je zou denken dat ze weet hoe melkproductie werkt, kreeg ik werkelijk de opmerking “maar koeien geven toch sowieso melk? Moeten we dat dan maar weggooien?” uit haar mond). Ik ben vrij fel en vind het moeilijk om dan niet giftig antwoord te geven. Ik vind het moeilijk dat ik mijzelf dingen ontzeg die ik erg lekker vind (lees: kaas, ik ben al jaren en jaren vegetariër, dus vlees is geen dilemma) voor de toekomst van kinderen van mensen, die het klaarblijkelijk niets kan schelen. (Mijn hoofdreden is milieu namelijk, snel gevolgd door dierenleed). De onwetendheid, maar ook de hypocrisie stoort me. En doordat ik de enige vegan ben in mijn omgeving kan ik nergens heen met die frustratie. Vandaar mijn uitgebreide betoog hahahaha. Ik wil positief blijven en niet zo’n cynische, bittere militante worden, maar echt, soms wilde ik dat ik niet alle kennis had, die ik heb opgedaan.