Het is weer tijd voor een nieuwe ‘The Vegan Effect van…’. In deze reeks praat ik met vegans die mij inspireren. Wat voor effect heeft het veganisme op hun leven? En wat willen zij de wereld meegeven? Vandaag is het de beurt aan vegan fashion queen Stephanie Broek. Ik ben al jaren trouwe volger (hoi fan-girl!), vanwege haar toffe kledingstijl en down to earth mentaliteit. Stephanie heeft jaren gewerkt voor Glamour als fashion editor en nu werkt ze voor zichzelf. Met succes!

Wie: Stephanie Broek Kennen we van: Glamour, Instagram en YouTube Woont in: Amsterdam Is vegan sinds: 6 á 8 jaar

Hoe lang ben je nu vegan?

‘Het proces begon toen ik 19/20 was en sinds 6 á 8 jaar ben ik die-hard vegan. Langzaam verving ik steeds meer etenswaren. Eén van de eerste dingen die ik verving was melk. Ik dronk geen frisdrank, maar melk. Ik vond dit zo lekker! Na melk kwamen kaas en eieren. Sinds mijn tiende ben ik vegetariër dus vlees hoefde ik niet te vervangen.’

‘Ik vond het lastig in het begin. Ik liep stage bij de Telegraaf Media Groep en we lunchten in de kantine. De enige optie was brood met hagelslag. Ik koos eerst voor producten waar niet zoveel dierlijke ingrediënten inzaten. Hooguit een beetje melk zoals in de hagelslag. Ik was niet meteen volledig vegan, ik gaf mezelf de tijd om hieraan te wennen. Dit was voor mij een goede manier, omdat het écht anders leven is. Je smaakpupillen zijn aan bepaalde dingen gewend. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Ik vervang mijn glas melk voor sojamelk’. Iedereen die weleens een glas sojamelk heeft gedronken, vindt dit naar karton smaken. Ik drink nu vaak een glas amandelmelk, wat ik lekker vind. Wat dat betreft is alles veranderd.’

Je bent sinds je tiende vegetariër. Kwam dat door jouw opvoeding?

‘Mijn moeder, mijn zus en ik zijn samen vegetariër geworden. Op dat moment kwam er veel over mond- en klauwzeer op het Jeugdjournaal. Ik zag voor het eerst beelden die ik nog nooit had gezien zoals karkassen. Voor het eerst maakte ik een connectie. Ik ging naar de kinderboerderij en at ’s avonds kip. Toen ik de beelden op het Jeugdjournaal zag, realiseerde ik dat het gewoon een dood dier is. Mijn zus en ik hebben allebei een spreekbeurt gedaan over de bio-industrie. Onze moeder supporte ons hierin.’

‘In die tijd was er nog niks qua vleesvervangers. De enige plek voor een vegetarische burger was bij de slager. Dat vond ik raar dat een vegaburger zoveel leek op een hamburger. Ik durfde het niet te eten, omdat ik bang was dat het vlees zou zijn.’

Op welk moment ben je vegan geworden?

‘Ik studeerde Journalistiek en we moesten een krant maken. Iedere dag begonnen we heel vroeg en moesten we voorstellen aanleveren voor artikelen. Ik hield het nieuws dus goed bij. Uit Amerika kwam het bericht dat er een koe was ontsnapt dat onderweg was naar het slachthuis. Deze koe was losgebroken, rende weg en mensen moesten de koe vangen. Het werd een menselijk verhaal want de koe kreeg een naam en werd naar een boerderij voor gepensioneerde dieren gebracht. Deze koe werd gezien als een held. Ik vond het vreemd dat we wel sympathie hadden voor deze koe, terwijl andere koeien worden afgemaakt. Je leest wel eens op het nieuws dat een vrachtwagen met kalfjes is omgevallen. Deze dieren worden daarna door een andere vrachtwagen opgehaald om naar het slachthuis te gaan.’

‘Ik wilde meer met dit onderwerp doen, omdat ik voor gek werd verklaard omdat ik vegetariër was. Mensen begrepen het niet. Ik ben mij in het onderwerp gaan verdiepen en interviewde bijvoorbeeld Wakker Dier. Ik kwam onderzoeken tegen over de impact van de zuivelindustrie op het milieu zoals China Study. Er ging een wereld voor mij open: deze dieren worden niet meteen afgemaakt in deze industrie, maar er gaat veel leed achter schuil. Ik had geen idee. Op dat moment was ik 19  en ik kon het niet meer negeren. Ik vond het niet meer verantwoord op het gebied van leed, milieu en mijn eigen gezondheid. Ik ben documentaires gaan kijken zoals Forks over Knives. Cowspiracy was er nog niet.’

Je hebt jezelf opgeleid in dit onderwerp

‘Ja. Ik keek op Wikipedia omdat ik wilde weten wat het inhield om geen zuivel te eten. Ik kwam daar de term veganist tegen. Dit klonk extreem want de enige veganist die ik kende, was de moordenaar van Pim Fortuyn. Inmiddels is die lading er wel vanaf, maar het klonk erg activistisch. In mijn vriendengroep was ik dat ook wel. Er was altijd een discussie zodra we gingen eten.’

Hoe reageerden jouw vriend en familie op deze keuze?

‘Ik heb nog steeds niet veel vegetarische of vegan vrienden. Ik stond er altijd alleen voor. Er zijn zat dingen waar ik mij onzeker over voel, maar deze keuze voelde ik volledig. Ik weet nog wel, lang geleden, dat een jongen tegen mij zei: ‘Ik wil voor je koken, maar dat kan natuurlijk niet want jij eet geen vlees.’. Alsof ik niet meer at, dat vond ik zo raar. Ik was daarom gewend dat mannen het niet begrepen.’

‘Ik kwam Younes, mijn huidige vriend, tegen en uit respect at hij in mijn bijzijn vegetarisch. Ik ken hem al voordat ik vegan werd, dus hij heeft het hele proces meegemaakt. Hij stelde geïnteresseerde vragen en we keken samen naar docu’s. Ik had fases dat ik soms nog vis at en Younes liet mij inzien dat het hypocriet was. Na een jaar werd hij vegetariër. Ik heb hem nooit in een bepaalde richting geduwd, maar ik was hier natuurlijk erg blij mee. Het is namelijk wie ik ben, waar ik voor sta en de manier waarop ik naar de wereld kijk. Het is een levensovertuiging en het is fijn om dat te delen met je partner. In onze pannen en in de koelkast heeft nooit vlees gelegen, een fijn idee. We zijn nu allebei veganist.’

Waar liep je in het begin tegenaan?

‘Het was moeilijker om eten lekker te maken. Pasta met kaas is al snel goed. Ook vond ik het lastig wanneer ik onderweg was. Op het station kon ik niks uit de automaat halen. Nu zijn er inmiddels wel opties. Ik ben altijd jaloers op mensen die goed kunnen koken en daar zin in hebben. Ik mis een beetje dat gen. Hoewel ik geen talent heb voor koken, heb ik het er voor over dat het meer moeite kost.’

Hoe doe jij dat dan met koken? Waar haal jij inspiratie vandaan?

‘Wij zijn gek van de Indonesische en Indiaanse keuken. Daar haal ik inspiratie uit. Eigenlijk moet ik een keer op kookles. Ik heb weinig geduld voor koken en dat wil ik wel. En, wat ook demotiverend werkt, is dat we een open keuken hebben. Ik vind het vervelend als mijn kleren en ons hele huis naar eten ruikt. Zeker als je werkt met Indiaanse kruiden. Soms ontdek ik per ongeluk een lekker gerecht, want ik volg niet zo graag een recept. Een lekker gerecht is volkoren rijst met boerenkool, peulvruchten, granaatappel, vegan kip met komijn en mosterdzaad. ‘

Met welk gerecht maak jij indruk bij carnivoren?

‘Oehh.. een curry. Een zoete aardappel curry met kikkererwten, spinazie en vegan kip. Dit vindt iedereen lekker. We hebben een paar gerechten ontwikkeld die we graag maken. Zo maakte mijn vriend gister een aardappelschotel met courgette, rode ui en vegan kaas. Dit kunnen we aan mensen voorschotelen.’

Je werkt in de mode. Hoe ben jij overgegaan naar vegan kleding?

‘Eerst begon ik met eten, daarna beauty gevolgd door kleding. Ik was sowieso al vrij duurzaam want ik kocht mijn kleding vintage. Ik heb een haat-liefdeverhouding met mode. Ik hou ervan, ik weet er veel vanaf zonder dat ik daarvoor moeite hoeft te doen. Alleen ben ik het niet met alles eens. Mode is per definitie niet duurzaam want het verandert. Ik heb inmiddels geaccepteerd dat het oké is om ervan te houden. Het zegt ook veel over de tijd waarin we leven. Als je kijkt wat vrouwen hebben doorgemaakt als het om kleding gaat, heeft het veel met emancipatie te maken. Dat vind ik mooi. Ik vind het lastig wanneer ik iets moois ziet, maar niet kan kopen omdat het tegen mijn principes ingaat.’

Hoe belangrijk is duurzame kleding voor jou?

‘Basics koop ik van biologische katoen. Als je kijkt naar een diervriendelijk alternatief kom je snel bij synthetische materialen uit wat niet perse duurzaam is. Ik probeer het zo goed mogelijk te doen, maar soms wint mode van het duurzaamheidsaspect. Aan ene kant vind ik het lastig. Aan de andere kant weet ik dat als ik de keuze had, bijvoorbeeld een tas gemaakt van ananasleer, daarvoor was gegaan.’

Wat zijn jouw favoriete kledingmerken?

‘Stella McCartney, Bruno Pieters (vorig jaar gestopt, maar was een favoriet), Baserange, Marin Serre, Søstre Studio, KowTow en Rave Review. Het laatste is een Zweeds merk dat jassen maakt van gebruikte tartan sjaals, heel vet.’

Je bent vaak op reis zoals met Fashion Week. Hoe doe je dat met eten?

‘Ik neem eten mee. De eerste keer was ik echt verhongerd tijdens Fashion Week omdat er bijna geen tijd is om te eten. Ik ben altijd bezig met de vraag waar ik kan eten. Nu weet ik precies waar ik moet zijn. In Milaan ga ik graag naar Mantra Raw Vegan. Eén van de mooiste vegan plekken waar ik heb gegeten. Happy Cow was mijn bijbel, maar ik heb vaak in het buitenland voor een gesloten deur gestaan. Daarom Google ik altijd en check Instagram om te zien hoe actueel het is. Eén van de eerste keren dat ik in Parijs was, was een ramp. Obers worden sowieso heel ongemakkelijk als je zegt dat je vegan bent. Ik kreeg letterlijk een bord sla met een verdwaalde tomaat erin. Dit was wel heftig, maar inmiddels weet ik mijn weg goed te vinden in de steden.’

Wat wil jij jouw volgers meegeven als het over mode en veganisme gaat?

‘Voor nu is vintage de beste optie. Ook moeten we nog heel even volhouden tot er meer aanbod komt. Dan kunnen we net zulke mooie tassen kopen van imitatieleer. Dior maakt al jaren voor Nathalie Portman vegan tassen. Zij is het gezicht van Dior maar wilt niet met een leren tas rondlopen. Het is er dus en het kán ook. We moeten geduld hebben voordat het zover is.’

Wat is jouw beste tip voor iemand die vegan wilt worden?

‘Geef jezelf de tijd en ga naar zoveel mogelijk goede restaurants voor inspiratie. Plan een trip naar Berlijn, misschien New York of gewoon Amsterdam. Ik vind het nog steeds leuk om vegan tentjes te ontdekken. Het uitzoeken, daarheen gaan en lekker eten. Het voelt goed om iets te eten wat goed is voor het milieu, de dieren en mijn gezondheid. Daar haal ik veel plezier uit.’

Thanks lieve Stephanie voor dit gesprek! Ik ben benieuwd wat jij van dit interview vindt. Laat het hieronder in de comments weten of via Instagram of Facebook.