Voordat ik naar Keulen ging verhuizen, had ik een aantal doelen voor mezelf op papier gezet die ik graag wilde halen. Van praktische dingen tot meer zelfontwikkeling, van alles stond op mijn lijstje. Nu ik hier precies een jaar heb gewoond én omdat ik terug verhuis naar Amsterdam leek het mij een goed moment om terug te blikken. Wat waren met mijn doelen en heb ik het gehaald?

Eerlijk, het eerste halfjaar kwam ik nauwelijks aan mijn doelen toe. In het begin nam de verhuizing en de verbouwing van de keuken alle tijd in beslag. Daarnaast was ik iedere avond doodmoe: het leren van een nieuwe taal en vooral actief luisteren naar wat er allemaal gezegd wordt, kost veel energie (oma). Het liefst lag ik de eerste maanden om 20:30 in bed. Nadat ik wat meer routine had gevonden, kreeg ik ook meer tijd om aandacht te besteden aan mijn doelen. Dus, jetzt geht’s los:

1. Duits leren

Het was niet dat Duits leren op mijn bucketlist stond (ik heb ook geen bucketlist, maar dat ter zijde), maar een nieuwe taal leren wilde ik zeker! Al snel merkte ik dat mijn Duitse lessen van de middelbare school compleet waren weggezakt. Na een paar maanden lopen aanklooien met een mix van Duits, Engels en Nederlands vond ik het tijd voor een cursus. In vier weken tijd kreeg ik twintig uur per week les en sindsdien kan ik vloeiend Duits. Schrijven vind ik nog lastig, maar over het algemeen heb ik mijn doel gehaald!

2. Autorijden

Autorijden kon ik wel, maar ik deed het nooit. Ik heb zelf geen auto en in Amsterdam heb je dat ook niet nodig. Hierdoor vond ik het vaak eng om in een onbekende auto te stappen. Van deze angst wilde ik af. In Duitsland wordt alles met de auto gedaan en ook voor mijn werk moest ik af en toe in de auto stappen. In het begin stond ik doodsangsten uit, vooral de eerste keer toen ik alleen naar een andere stad in Duitsland moest rijden. Natuurlijk heb ik dat overleefd, maar hier gingen hartkloppingen en klamme handjes aan vooraf. Inmiddels heb ik regelmatig (alleen!) van Keulen naar Amsterdam gereden. De laatste keer dat ik in de auto stapte, betrapte ik mezelf erop dat ik het leuk vond.

3. Leren alleen zijn

Hier moest ik mee dealen, of ik het nou wilde of niet. Mijn vrienden wonen niet meer om de hoek en Niels is minstens vier dagen per week weg voor z’n werk. Ik kan moeilijk alleen zijn en de eerste paar maanden waren onwennig. Na een tijd heb ik de knop omgezet: ik wilde wat nuttigs doen met mijn tijd en niet alleen maar doelloos achter mijn MacBook zitten. Inmiddels voel ik mij comfortabel genoeg om alleen naar een lunchtentje te gaan om daar koffie te drinken. Maar ook thuis heb ik hobby’s ontwikkeld (klinkt heel suf, alsof ik een postzegelverzameling ben begonnen) en ik kan er zelfs naar uitkijken om een avond alleen te zijn!

4. Blog beginnen

Done! Ik heb eindelijk de stap gezet om dit te doen. Ik liep al heel lang rond met het idee om een blog te starten, maar ik verzon steeds excuses om het niet te doen. Op dit moment ben ik druk bezig met mijn nieuwe website en ik kan niet wachten tot het af is. Ik had nooit gedacht dat ik het zó leuk zou vinden en ik word blij als ik zie dat er steeds meer bezoekers komen. Whoehoe!

5. Beter leren koken

Toen ik jonger was, denk aan 16 jaar, interesseerde koken mij totaal niet. Dat is de afgelopen jaren sterk veranderd en zeker het laatste jaar heb ik hier heel veel tijd aanbesteedt. Ik ontwikkel steeds meer mijn eigen recepten en doordat ik plantaardig ben gaan eten, heb ik mij verdiept in wat voeding met je doet. Ik haal hier veel plezier uit en ik ben er dagelijks mee bezig.

6. Een (nieuw) leven opbouwen

Hier ben ik deels in geslaagd vind ik zelf. Natuurlijk, ik heb mijn weg gevonden in Keulen en ik voel mij thuis in deze stad. Toch is het niet zo dat ik hier een wild sociaal leven heb opgebouwd. Deels komt het doordat ik daar zelf niet zo’n behoefte aan had en deels doordat de weekenden (op twee handen tellen na) compleet vol zaten. Ik had de behoefte om ’s avonds na een werkdag lekker thuis te zijn en ik keek uit naar de weekenden dat vrienden & familie over de vloer kwam of dat wij terug gingen naar Nederland. Verder merkte dat ik het in het begin lastig vond om aansluiting te vinden bij de Duitsers. Door de taalbarrière vond ik het moeilijk om contact te leggen en het is niet zo dat Duitsers bekend staan om hun openheid. Ik heb zeker wel met een aantal mensen een goede klik en ik vind het dan ook heel jammer dat ik hen niet meer -vaak- ga zien. Deze week heb ik van iedereen afscheid genomen en dat is nooit leuk. Zo gek dat ik weer terug verhuis naar Amsterdam!

Dit waren ze dan, mijn doelen die ik mezelf had gegeven voor dit jaar. Ik ben zeker een beetje trots dat ik -bijna- alle doelen behaald heb. Het is  leuk om terug te denken aan nieuwe dingen die ik heb geleerd en om te zien dat ik in dingen ontwikkeld ben. Daarom wil ik graag een nieuw lijstje maken met mijn doelen voor het aankomende jaar, vanaf dat ik weer terug ben in Amsterdam.

Liefs,
Quirine