Het is precies twee maanden geleden dat ik een update heb geplaatst #oeps. Niet dat ik stil heb gezeten; het tegendeel is juist waar. Het huis is inmiddels AF! Iedere lamp, spiegel, lijst en plank hangt op z’n plek en in de keuken kan inmiddels gekookt worden.
Wat een verademing! Het huis voelt nu ook echt als ‘ thuis’ en ik ben trots als een pauw als ik vrienden en ouders een rondleiding geef door het appartement. Juist omdat we alles zelf hebben uitgekozen en opgehangen én omdat ik weet dat het (letterlijk) bloed, zweet en tranen heeft gekost vind ik het een heerlijke plek om er te zijn.
Vanaf het moment dat we hier wonen zit ieder weekend vol: familie en vrienden die graag willen langskomen. Voor hen is het natuurlijk een mini-vakantie om even lekker een weekend naar Keulen te gaan. Ik mis het wel dat mijn vrienden niet meer om de hoek wonen, maar ik kan je vertellen dat het ook heel leuk is om die vrienden niet één avondje, maar één, twee of zelfs drie volle dagen te zien! Dit maakt dat je echt tijd voor elkaar hebt en je hebt ontzettend veel bij te praten.
Vermoeiend is het wel, ik ben namelijk zo’n type die (voordat ze arriveren) het hele huis aan kant wil hebben en ik zorg ervoor dat alles tip top in orde is. Nadat hier een weekend is huisgehouden, kan ik als eerste weer alles gaan stofzuigen, dweilen en soppen. Het hele weekend gastvrouw spelen, zorgt er ook niet voor dat ik helemaal uitgerust aan mijn werkweek begin. Daarom hebben Niels en ik besloten dat de komende twee weken de Veledastrasse gesloten is voor feesten & partijen. In het weekend moet namelijk ook gewerkt worden én het is natuurlijk belangrijk om ook even samen te zijn. In augustus zijn weer wat weekendje gepland en ik ga zelf ook twee weekenden naar Nederland voor een vrijgezellenfeest en een bruiloft van een vriendin van mij. Begin september gaan Niels en ik voor twee weken naar Portugal. De dagen ben ik nu al aan het aftellen!
En dan nog een grote verandering waar ik de afgelopen anderhalve week ontzettend druk mee ben: we hebben twee nieuwe huisgenootjes! Skip en Felix zijn de namen van de kittens die we uit Heiloo hebben opgehaald en nu bij ons wonen. Het is mijn kinderdroom om een katten te hebben en nu is het zover! Ze zijn nu tien weken oud en beginnen hier al te wennen. Ze halen steeds meer kattenkwaad uit: Skip laat de planten niet met rust en springt op ieder onbewaakt moment op het aanrecht. Nou trouwens, ook op momenten dat ik met het eten bezig ben. Felix vindt alle elektriciteit draden erg interessant en hapt ook graag naar mijn handen. Maar de twee broertjes zijn vooral echt schatten. Het is zo leuk om ze samen te zien spelen & vechten en een kwartier later vallen ze tegen elkaar aan in slaap. Ook zijn ze erg blij als ik en Niels thuiskomen want dan krijgen we een uitgebreide love attack.
Dan nog een kleine update over mijn werk. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de eerste paar weken niet naar mijn zin had. En dit is nog zacht uitgedrukt. Ik heb een aantal gesprekken aangevraagd om hierover te praten. Ik ben in tijden niet zo zenuwachtig geweest voor deze gespreken, maar het was een erge opluchting om hier eerlijk over te zijn. Nu ben ik een paar weken verder en ik vind wel steeds meer mijn plek. Het is nog steeds niet fantastisch, maar ik wil het nog even de tijd geven. Mijn Duitse cursus gaat 3 augustus dan eindelijk beginnen en ik denk dat dit ook gaat helpen om op kantoor meer mijn draai te vinden.
Nu eindigt deze blog een beetje sip, terwijl ik het juist ontzettend naar mijn zin heb in Keulen! Soms krijg ik weer een besef-momentje dat ik écht niet meer in Amsterdam woon, maar dat ik samen met mijn vriend het avontuur ben aangegaan om te emigreren naar Duitsland. En dat is toch best wel vet!